روابط عمومی در بستر دیجیتال

روابط عمومی چیست؟

پاسخ به این سوال قدری مشکل است چرا که در میان علوم مختلف، علم روابط عمومی یکی از کیفی‌ترین علوم بوده و در واقع تاثیر خودش را به صورت غیر مستقیم می‌گذارد، اما روابط عمومی را می‌توان اینگونه تعریف کرد:
“روابط عمومی در مجموع به معنای اعتمادسازی و متقاعد کردن افراد است.”
اما در یک تعریف علمی‌تر و دقیق روابط عمومی اینگونه تعریف می‌شود: روابط عمومی یک فرایند راهبردی می‌باشد که در پی ایجاد ارتباطات سازنده و اثربخش میان سازمان و مخاطبین آن است.
این ارتباطات شامل ارتباطات درون و برون سازمانی می‌باشد که هر کدام سرفصل‌های مربوط به خودشان را دارند.

با گسترش ابزارهای ارتباطی و نقش تعیین کننده آن‌ها در پیشبرد مقاصد سازمان‌ها و شرکت‌ها، روابط عمومی نیز به عنوان اولین ابزار سازمان‌ها در انعکاس فعالیت‌های خود، نیاز مبرم به ادغام شدن در این فرآیند جهان شمول را دریافته است.
روابط عمومی دیجیتال (DPR) یا روابط عمومی الکترونیک: به کار بردن ابزارهای الکترونیک و دیجیتال برای تحقق بخشیدن به اهداف روابط عمومی می‌گویند.
در واقع مهم‌ترین تفاوت ساختاری روابط عمومی الکترونیک با روابط عمومی سنتی این است که، در روابط عمومی الکترونیک از کاغذ استفاده نمی‌شود و فرآیند ارتباط به وسیله ابزارهای الکترونیک و در بستر اینترنت انجام می‌شود. و این ویژگی وجه تعاملی بودن روابط عمومی را تقویت کرده است. در واقع بر اساس این ویژگی می‌باشد که عوامل روابط عمومی توانسته‌اند بدون محدودیت با افراد مختلف در سراسر جهان ارتباط برقرار کرده و پیام‌های خود را منتقل کنند.
از دیگر ویژگی‌های مثبت الکترونیکی یا دیجیتال بودن بستر روابط عمومی، ایجاد چرخه‌های خبری 24 ساعته است. به عبارت بهتر می‌توان اینگونه بیان کرد: در واقع بر این اساس است که مخاطبین و دنبال کنند­گان اخبار روابط عمومی، بدون محدودیت به تمامی اطلاعاتی که از طرف واحدهای روابط عمومی‌ منتشر می‌شوند دسترسی داشته و در واقع روابط عمومی الکترونیک محدودیت‌هایی که خواستگاه روابط عمومی سنتی بوده‌اند را ندارد.
از طرفی، روابط عمومی الکترونیک یا دیجیتال، به تقویت ارتباط دوسویه سازمان و مخاطبینش که رسالت اصلی روابط عمومی است کمک شایانی کرده.
به عبارتی دیگر، در بستر روابط عمومی سنتی، پاسخگویی به مخاطبین به صورت گروهی و در قالب اطلاعیه‌ها و بیانیه‌های کلی صورت می‌گرفت اما در بستر روابط عمومی دیجیتال، می‌توان به صورت فردی با مخاطبین در تماس بود و این یک مزیت محسوب می‌شود.
در یک کلام می‌توان بارزترین تفاوت روابط عمومی الکترونیک با روابط عمومی سنتی را در نحوه تعامل با مخاطبین مشاهده کرد. هرچقدر روابط عمومی سنتی محدود، کلی گو، کند و بسته عمل می‌کرد، روابط عمومی الکترونیک، سریع، در دسترس و جزئی نگر است و این را می‌توان خواستگاه دنیای مدرن دانست. دنیایی که تفاوت‌ها و شباهت‌های تعریف نشده‌ای دارد و جزئیات در کنار هم تعیین کننده مسیر کسب و کارها و سازمان ها می‌باشند. دنیایی که در آن تبلیغات و ارتباط با رسانه‌ها، اولین و مهم‌ترین ابزار برای شناسایی و معرفی سازمان‌ها و کسب و کارها می‌باشند و بی شک هرکس که در این دایره خود را نگنجاند، از دور رقابت خارج خواهد شد.

روابط عمومی دیجیتال و برندینگ

یکی از بارزترین و مهم‌ترین ویژگی‌ها و یا در کلام بهتر، مزیت‌های روابط عمومی الکترونیک، نقش فزاینده آن در معرفی برند و یا برندینگ سازمان‌ها و شرکت‌ها می‌باشد.
در واقع روابط عمومی دیجیتال هم مانند روابط عمومی سنتی در صدد بهبود بخشیدن به روابط و ارتباطات درون و برون سازمانی بوده با این تفاوت که روابط عمومی دیجیتال ابزارهای بهتری را در اختیار دارد و از پتانسیل بالاتری برخوردار است.

روابط عمومی دیجیتال با تکیه بر ارتباطاتی که ایجاد می‌کند و به وسیله ابزارهایی که در اختیار دارد با اشتراک گذاری بک لینک‌ها (و یا ایجاد کانال‌هایی برای  اشتراک‌گذاری بک لینک‌ها) در رسانه‌های مختلف، سبب افزایش سئو و بالا رفتن ترافیک سایت بوده که این امر باعث بیشتر و بهتر دیده شدن سازمان­ها می­شود.
روابط عمومی الکترونیک در شبکه‌های اجتماعی حضور فعال دارد، با دسترسی به مخاطبین در تعامل با آنان است، نظرات را می‌شنود و رقبا را رصد می‌کند و همین امر باعث ارتقا برندینگ می‌شود.
در کلام آخر می‌توان گفت: یک روابط عمومی کارآمد و موثر، با استمرار فعالیت‌هایش، ارتباط دو سویه با مخاطبین و کارمندان، حضور فعال و آشنایی با ابزارهای تبلیغات و استفاده موثر از آن‌ها و توجه ویژه به برند و داشتن خلاقیت، می تواند موثرترین و کارآمدترین پله برای صعود به سمت موفقیت برای سازمان‌ها و شرکت و در یک کلام، کسب و کارها باشد.